به گزارش مجله خبری نگار، تاریخ را مردم و ملتها میسازند، بخشی را بیواسطه و بخش دیگر را باواسطهای به نام منتخبان و وکلای مردم در میدان سیاست و نهاد قدرت، این قاعده کلی است.
تاریخسازی برخلاف بسیاری چیزها، "تاریخ مصرف" ندارد، مأموریتی است سیال، جاری، ابدی، مداوم و همزاد و همراه ملتها، خوب و بد و شدت و ضعف آن را نیز ملتها و مردم ترسیم میکنند.
هیچ مأموریت و آزمونی، نمیتواند و نباید ابتر و بینتیجه بماند، رها کردن و نیمهکاره گذاشتن یک مأموریت و هدف، چیزی شبیه شکست است، انگار اصلاً کاری و راهی شروع نشده و هدف ترسیم نشده است.
انتخابات ریاستجمهوری، همانند دیگر انتخابها، مصداق عینی و عملی همین مأموریت است، مأموریت ناتمامی که تاریخ آن را ملت و مردمی خواهند نگاشت که پای کار و حاضر به یراق هستند، مگر میشود، آزمونی را نیمهکاره گذاشت و راهی را که مستقیماً با سرنوشت ۸۵ میلیون ایرانی، عزت و اقتدار میهن و فردای فرزندانمان مرتبط است تا انتها نپیمود؟
ایرانی جماعت، رفیق نیمهراه و رهرو بدعهد نیست، همواره نشان داده است، بزنگاهها و پیچهای حساس تاریخی را میشناسد، رصد میکند، میسنجد و در لحظه، حضورش در میدان مسؤولیتپذیری و بصیرت، مبدأ تاریخسازی دوباره میشود.
هنوز مأموریت انتخابات خاتمه نیافته است، گام آخر را باید محکمتر و پرغرورتر برداشت، ایران اسلامی، سرنوشت فرزندانمان، فردای ایرانمان به همین حضور پرشور و تداوم نقشآفرینی تکتک ما گرهخورده است، ایران و آینده آن، بدون ملت و ملت بدون ایران، چیزی کم دارند و این دو باهم، نقطه اقتدار، عزت ملی و میهنی است.